Tuesday, November 30, 2010

ਸੰਵਾਦ

ਸੰਵਾਦ

ਮੈਨੂੰ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਖੜਾ ਤੱਕ ਕੇ
ਉਹ ਰੁਕੀ
ਤੇ ਬੋਲੀ
ਕਿਸ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਿਹਾਂ
ਕੌਣ ਹੈ ਜਿਸ ਲਈ ਤੂੰ ਬੂਹਾ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਰਖਿਆ ਹੈ
ਮੈਂ ਉਸ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਹੀ ਰਹਿ ਗਿਆ,
ਮੈਂ ਉਸ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ
ਉਸ ਉਤਰੇ ਹੋਏ ਚਿਹਰੇ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ
ਉਸ ਦੇ ਉੱਡੇ ਵਾਲਾਂ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ
ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਿਛੇ ਇੱਕ ਪੈੜ ਛੱਡ ਆਈ ਸੀ
ਜੋ ਹੁਣ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ
ਅਦ੍ਰਿਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ।
ਤੂੰ ਚਾਨਣ ਹੈਂ ਜਾਂ ਹਵਾ?
ਮੈਂ ਪੁੱਛਿਆ
ਉਹ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਪਹਿਲਾਂ ਝਿਜਕੀ
ਫੇਰ ਖੁਲ੍ਹ ਕੇ ਹੱਸੀ
ਮੈਂ ਹਵਾ ਵੀ ਹਾਂ ਚਾਣਨ ਵੀ
ਮੈਂ ਧੁੱਪ ਵੀ ਹਾਂ ਤੇ ਛਾਂ ਵੀ
ਮੈਂ ਚੁੱਪ ਵੀ ਹਾਂ ਤੇ ਸ਼ੋਰ ਵੀ
ਮੈਂ ਹੰਝੂ ਵੀ ਹਾਂ ਤੇ ਹਾਸਾ ਵੀ
ਮੈਂ ਝਿੜਕ ਵੀ ਹਾਂ ਤੇ ਦਿਲਾਸਾ ਵੀ
ਕੀ ਬੁਝਾਰਤਾਂ ਪਾ ਰਹੀ ਹੈ
ਮੈਂ ਕਿਹਾ
ਉਹ ਬੋਲੀ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਬਹਾਰ ਦੀ ਰੁਤ ਹਾਂ ਜੋ ਸਦੀਆ ਬਾਅਦ ਪਰਤਦੀ ਹੈ
ਮੈਨੂੰ ਅੰਦਰ ਆਉਣ ਲਈ ਨਹੀਂ ਕਹੋਗੇ?
ਮੈਂ ਕਿਹਾ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਇਕੱਲਾ ਹਾਂ
ਮੇਰੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਹਨੇਰਾ ਹੈ
ਮੇਰੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਨਾ ਕੋਈ ਕੁਰਸੀ ਨਾ ਵਿਹੜਾ
ਨਾ ਚਰਖਾ ਨਾ ਪੀੜ੍ਹਾ
ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ
ਦੇਖੀਂ ਕਿਤੇ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਹੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਉਡੀਕ ਰਿਹਾ?
ਮੈਂ ਚੁੱਪ ਰਿਹਾ

ਮੈਂ ਭਾਵਕ ਹੋ ਕੇ ਵੀ ਬੋਲ ਨਾ ਸਕਿਆ।
ਉਹ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ
ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਦੂਰ ਹੁੰਦੀ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ
ਹਨੇਰਾ ਹੋਰ ਗਾੜ੍ਹਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਮੈ ਉਸ ਨੂੰ ਅਵਾਜ਼ ਦੇਵਾਂ
ਮੇਰੀ ਅਵਾਜ਼ ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ ਗਵਾਚ ਰਹੀ ਹੈ।
ਕੋਈ ਮੇਰਾ ਗਲਾ ਘੁੱਟ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵੀ ਸੁਣ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।

Friday, November 26, 2010


ਪਾਣੀ ਪਾਣੀ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ, ਪਰ ਤੁਪਕਾ ਨਹੀਂ ਪੀਣ ਲਈ।
ਫਿਰ ਵੀ ਲੋਕ ਦੁਆਂਵਾਂ, ਤਰਲੇ ਕਰਦੇ ਵੇਖੇ ਜੀਣ ਲਈ।


ਧੱਕੇ ਧੋੜੇ ਖਾ ਕੇ ਵੀ ਸੱਭ ਇੱਕ ਧੋਖੇ ਵਿੱਚ ਜੀਂਦੇ ਨੇ
ਲੀਰਾਂ ਲੀਰਾਂ ਸੁਪਨੇ ਲੈ ਕੇ ਸੂਈਆਂ ਲੱਭਦੇ ਸੀਣ ਲਈ।


ਬਦਲ ਸਕੇ ਨਾ ਬਦਲਣ ਵਾਲੇ, ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਹੰਢਾ ਲੈਂਦੇ
ਮਿਲ ਜਾਦੀ ਹੈ ਚੱਕੀ ਜੇਕਰ ਬਹਿ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਪੀਹਣ ਲਈ।


ਦਿਲ ਦਾ ਬਾਲ ਅੰਞਾਣਾ ਰੋਂਦਾ ਆਂਪਾ ਤੋਂ ਚੁੱਪ ਹੋਇਆ ਨਹੀਂ
ਬਹੁਤ ਛਣਕਣੇ ਅਸਾਂ ਫੜਾਏ ਇਸ ਨੂੰ ਖੇਡਣ ਥੀਣ ਲਈ।


ਛਣਿਆ, ਪੁਣਿਆ, ਚੁਣਿਆ, ਚੁਗਿਆ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਹਿਸੇ ਦਾ
ਸੱਭ ਕੁਝ ਲੇਖੇ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕੁਝ ਮਿੱਟੀ ਕੁਝ ਰੀਣ ਲਈ।


ਗੁਰਦੀਪ ਸਿੰਘ    

Tuesday, November 23, 2010

ਤੁੰ ਆਖੇ ਕਿ ਮੈਂ ਗੀਤ ਲਿਖਾਂ

ਗੁਰਦੀਪ

ਤੂੰ ਆਖੇਂ ਕਿ ਮੈਂ ਗੀਤ ਲਿਖਾਂ
ਤੇ ਗੀਤ ਲਿਖਾਂ ਫੁਲਕਾਰੀ ਦੇ
ਗੱਲ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਪੈਂਦੇ ਟੋਇਆਂ ਦੇ
ਤੇ ਜਾਂ ਸੁਰਮੇ ਦੀ ਧਾਰੀ ਦੇ।

ਤੂੰ ਆਖੇਂ ਮੈਂ ਗੀਤ ਲਿਖਾਂ..
ਗੋਰੀ ਦੀਆਂ ਉਡਦੀਆਂ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਦੇ
ਅੱਖੀਆਂ ਵਿੱਚ ਚੜ੍ਹੀ ਖੁਮਾਰੀ ਦੇ
ਵੀਣੀ ਤੇ ਸਜੀਆਂ ਵੰਗਾਂ ਦੇ
ਵੰਗਾਂ ਦੀ ਛਣ ਛਣ ਸਾਰੀ ਦੇ।

ਆਖੇਂ ਕਿ ਮੈਂ ਗੀਤ ਲਿਖਾਂ
ਗੋਰੀ ਦੇ ਹਿਲਦੇ ਝੁਮਕੇ ਤੇ
ਗਿੱਧੇ ਵਿੱਚ ਵੱਜਦੇ ਠੁਮਕੇ ਦੇ
ਪੈਰਾਂ ਚ' ਪੰਜੇਬਾਂ ਛਣਕਦੀਆਂ
ਬਾਂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਗਾਂ ਖਣਕਦੀਆਂ
ਸੱਗੀ ਤੋਂ ਸਾਲੂ ਲਹਿੰਦੇ ਦੇ
ਗਿੱਟਿਆਂ ਨਾਲ ਖਹਿੰਦੇ ਲਹਿੰਗੇ ਦੇ
ਮੁੜ ਖਿੜ ਖਿੜ ਪੈਂਦੇ ਹਾਸੇ ਦੇ
ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਤੇ ਮਲੇ ਦੰਦਾਸੇ ਦੇ

ਤੂੰ ਆਖੇਂ ਤੇ ਮੈ ਗੀਤ ਲਿਖਾਂ
ਕੁਝ ਠੰਢੀਆਂ ਮਿੱਠੀਆਂ ਪੌਣਾਂ ਦੇ
ਤੇ ਛਮ ਛਮ ਵਰ੍ਹਦੇ ਸੌਣਾਂ ਦੇ
ਵਰ੍ਹ ਕੇ ਲੰਘ ਗਈ ਘਟਾ ਹੋਵੇ
ਅਲਸਾਈ ਜਹੀ ਹਵਾ ਹੋਵੇ
ਕਿਸੇ ਤਿੱਤਰ ਖੰਭੀ ਬੱਦਲੀ ਦੇ
ਅੰਬਰ ਵਿੱਚ ਲਿਸ਼ਕੀ ਬੱਦਲੀ ਦੇ
ਕੁਝ ਨਾਰਾਂ ਦੇ ਗੁਲਜ਼ਾਰਾਂ ਦੇ
ਮੌਸਮ ਦੀਆਂ ਮਸਤ ਬਹਾਰਾਂ ਦੇ
ਪੌਣਾਂ ਵਿੱਚ ਘੁਲੀ ਸੁਗੰਧੀ ਦੇ
ਕੁਝ ਕੂੰਜਾਂ ਦੇ ਤੇ ਡਾਰਾਂ ਦੇ
ਤੂੰ ਆਖੇਂ ਕਿ ਮੈਂ ਗੀਤ ਲਿਖਾਂ

ਪਰ ਗੀਤ ਵੀ ਆਖੇ ਲੱਗਦੇ ਨਹੀਂ
ਜੇ ਬੋਲ ਸਮੇਂ ਦੇ ਸੱਚ ਦੇ ਨਹੀਂ
ਉਹ ਗੀਤਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਜੱਚਦੇ ਨਹੀਂ
ਫਿਰ ਤਾਲ ਸੁਰਾਂ ਵਿੱਚ ਨੱਚਦੇ ਨਹੀਂ
ਉਹ ਗੀਤ ਕਹਿਣ ਮੈਂ ਗੀਤ ਲਿਖਾਂ
ਮੈਂ ਗੀਤ ਲਿਖਾਂ ਮਜਬੂਰੀ ਦੇ
ਜੋ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਦਿੱਤੀ ਨਹੀਂ
ਕਿਸੇ ਕਾਮੇ ਦੀ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਦੇ
ਢਿਡਾਂ ਵਿੱਚ ਵਸਦੇ ਦੁਖਾਂ ਦੇ
ਰੋਟੀ ਨਾਲ ਜੰਮਦੀਆਂ ਭੁਖਾਂ ਦੇ
ਤੂੰ ਆਖੇਂ ਕਿ ਮੈਂ ਗੀਤ ਲਿਖਾਂ
ਪਰ ਗੀਤ ਕਹਿਣ ਮੈਂ ਗੀਤ ਲਿਖਾਂ..

 


 

ਗੁਰਦੀਪ ਸਿੰਘ ਭਮਰਾ

ਚੁੱਪ ਬੜੀ ਭਾਵਕ ਹੈ,
ਵਿਚਾਰੀ ਬੋਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ
ਬੇਜ਼ੁਬਾਨ ਹੈ
ਇੱਕਲੀ ਖੜੀ ਹੈ
ਚੁੱਪ ਦੇਖਦੀ ਹੈ
ਚੁੱਪ ਸੋਚਦੀ ਹੈ
ਸੁਣਦੀ ਹੈ
ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹੈ
ਬੜੀ ਭਾਵਕ ਹੈ
ਵਿਚਾਰੀ ਬੋਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ

ਸ਼ਾਇਦ ਸਮੇਂ ਨੇ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਘੜੀ ਹੈ
ਇਸ ਦੇ ਖਿਲਾਫ਼

ਤੇ ਜਾਂ ਵਿਚਾਰ ਸਰਾਪ ਗਈ ਹੈ
ਚੁੱਪ ਅਹਿਲ ਖੜੀ ਹੈ
ਖਾਮੋਸ਼ ਸ਼ਾਂਤ ਸਮੁੰਦਰ ਦੇ ਵਾਂਗ
ਸੱਭ ਕੁਝ
ਵਕਤ ਦਾ ਜਰ ਰਹੀ ਹੈ
ਆਪਣੀ ਹਿੱਕ 'ਤੇ
ਫਿਰ ਵੀ ਕੋਈ ਹੌਕਾ ਨਹੀਂ
ਕੋਈ ਸਦਮਾ ਨਹੀਂ
ਇਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਤਾਂ
ਤੂਫਾਨ ਹਨ
ਅਰਸ਼ ਕੰਬਾ ਦੇਣ ਵਾਲੇ

ਇਤਿਹਾਸ ਝੰਜੋੜ ਦੇਣ ਵਾਲੇ
ਪਰ ਇਹ ਸੱਬ ਕੁਝ ਸਾਂਭ ਕੇ ਖਲੋਤੀ ਹੈ
ਬੜੀ ਭਾਵਕ ਹੈ

ਸਭ ਕੁਝ ਦੇਖਦੀ ਹੈ
ਤੇ ਸੋਚਦੀ ਹੈ
ਕਿ

ਉਹ ਕਿਉਂ ਸ਼ੋਰ ਨਹੀਂ ਬਣ ਜਾਂਦੀ
ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਦਾ
ਲੋਕਾਂ ਦਾ
ਰੂਹਾਂ ਦਾ
ਤੇ ਸੱਭ ਕੁਝ ਝੰਜੋੜ ਕੇ ਸੁੱਟ ਦੇਂਦੀ
ਸਮਿਆਂ ਦਾ,

ਇਤਿਹਾਸ ਦਾ
ਚੁੱਪ ਬੜੀ ਭਾਵਕ ਹੈ
ਚੁੱਪ ਸੱਭ ਕੁਝ ਸੋਚਦੀ ਹੈ

ਚੁੱਪ ਸੱਭ ਕੁਝ ਦੇਖ਼ਦੀ ਹੈ
ਪਰ ਬੋਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ।
ਚੁੱਪ ਬੜੀ ਭਾਵਕ ਹੈ।
----

 

Monday, November 15, 2010

Me to You: Books Authors & Copyrights

Me to You: Books Authors & Copyrights: "According to the theory of Communication and process of communication which led to the development of Communication Skills being eulogized b..."

Me to You: Writing as an Economic Activity

Me to You: Writing as an Economic Activity: "Economics define the motives of man, those prime motives are the prime movers that push a man to work to earn a living. These activities fet..."

stories: Christmas Tree

stories: Christmas Tree: " A Christmas without a Christmas Tree is not possible. It is a sacred tree required to be present during the festivities related Christmas..."

stories: Coconut

stories: Coconut: "The Coconut Gurdip Singh The family was happy. They were happy that their house was complete. The builder, the contractor and everybody had..."

Sunday, November 14, 2010

ਧੁੱਪ ਦੀ ਚਾਦਰ

ਧੁੱਪ ਦੀ ਚਾਦਰ

ਗੁਰਦੀਪ ਸਿੰਘ

ਧੁੱਪ ਦੀ ਚਾਦਰ ਵਿਛੀ ਚੁਫੇਰੇ
ਸੁਰਜ ਤੋਂ ਸ਼ਰਮਾਵੇ
ਬੱਦਲਾਂ ਦੀ ਛਾਂ ਲੱਭਦੀ ਫਿਰਦੀ
ਆਪਣਾ ਆਪ ਲੁਕਾਵੇ।

ਨੰਗੀ ਚਿੱਟੀ ਗੱਲ ਨਾ ਕੋਈ
ਬੈਠ ਰਹੀ ਜੋ ਧੁੱਪੇ
ਸਾਰੇ ਦਿਨ ਦਾ ਲਾਹੁਣ ਥਕੇਵਾਂ
ਗਰਮੀ ਸਰਦੀ ਰੁੱਤੇ।

ਮੈਂ ਉਸ ਧੁੱਪ ਦੀ ਚਾਦਰ ਕੋਲੋਂ
ਮੰਗੀ ਛਾਂ ਉਧਾਰੀ
ਸੰਗਦੀ ਸੰਗਦੀ ਧੁੱਪ ਦੀ ਕਾਤਰ
ਮੈਨੂੰ ਦੇ ਗਈ ਸਾਰੀ।

ਉਹ ਚਾਦਰ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡੇ ਉਪਰ
ਬਣ ਗਈ ਮੇਰੀ ਲੋਈ
ਉਸ ਚਾਦਰ ਮੇਰਾ ਪਿੰਡਾ ਢਕਿਆ
ਤੇ ਸਾਂਭ ਲਈ ਖੁਸ਼ਬੋਈ।

ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਤੀਕਰ ਉਸ ਚਾਦਰ ਨੇ
ਮੇਰੇ ਰਾਹ ਰੁਸ਼ਨਾਏ
ਉਸ ਚਾਦਰ ਨੇ ਮੇਰੀ ਖਾਤਰ
ਕਿੰਨੇ ਜੋਗ ਹੰਢਾਏ।

ਧੁੱਪ ਦੀ ਚਾਦਰ ਮੈਲੀ ਜਾਪੇ
ਹੋ ਗਈ ਡੱਬ ਖੜੱਬੀ
ਜਾਂ ਕੁਝ ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਬਦਲ ਗਈ
ਕੁਝ ਸੱਜੀ ਕੁਝ ਖੱਬੀ।

ਫਿਰ ਸੂਰਜ ਦੀ ਧੁੱਪ ਮੈਂ ਟੋਲਾਂ
ਕਿਉਂ ਕੋਈ ਚਾਦਰ ਟੋਲਾਂ
ਕਿਉਂ ਨਾ ਨੰਗੇ ਪਿੰਡੇ ਬਹਿ ਕੇ
ਆਪਣਾ ਆਪ ਫਰੋਲਾਂ।

ਨੰਗੇ ਪਿੰਡੇ ਬਹਿਣਾ ਔਖਾ
ਔਖਾ ਸੌਣਾ ਪੈਣਾ
ਔਖਾ ਹੁੰਦਾ ਵੇਖ ਕੇ ਜਰਨਾ
ਜਰ ਕੇ ਵੀ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣਾ।

Saturday, November 13, 2010


ਗੁਰਦੀਪ ਸਿਂਘ ਭਮਰਾ

ਕੁਝ ਤੇ ਕਰੋ
ਬਾਲ ਕੇ ਦੀਵੇ ਧਰੋ
ਕਿ ਹੁਣ ਹਨੇਰਾ ਵੀ ਹਨੇਰੀ ਵਾਂਗ ਹੁੰਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ
ਜੋ ਝੁਲਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਸੂਰਜ ਨਹੀਂ ਦਿਸਦਾ
ਚਾਨਣ ਦੀ ਸੋਅ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੀ
ਦੀਵਿਆਂ ਵਿਚ ਲੋਅ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੀ
ਚੜੇ ਦਿਨ ਤੇ ਢਲੀ ਰਾਤ ਦਾ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ
ਕੁਝ ਤੇ ਕਰੋ
ਹਨੇਰੇ ਨਾਲ ਉਲਝਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਜੁਟਾਵੇ
ਤੇ ਹਨੇਰੇ ਨੂੰ ਹਨੇਰਾ ਕਹਿਣ ਦੀ ਜੁਰਅਤ ਕਰੋ
ਕੁਝ ਤੇ ਕਰੋ
ਬਾਲ ਕੇ ਦੀਵੇ ਧਰੋ
ਰਾਮ ਆਵੇ ਜਾਂ ਨਾ ਆਵੇ
ਪੀੜ ਵਿੱਚ ਤੇ ਭੀੜ ਵਿੱਚ ਜੇ ਰਾਹ ਗਵਾਚੇ
ਤਾਂ ਹਨੇਰਾ ਹੋਰ ਵੀ ਬਲਵਾਨ ਹੋਵੇ
ਤਾਂ ਫਿਰ ਚਾਹੇ ਹਨੂਮਾਨ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ
ਲੜਾਈ ਬਲ ਦੀ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਅਕਲ ਦੀ
ਸੱਭ ਹਾਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ
ਰਾਹ ਪਛਾਣੋ
ਪੈੜ ਸਮਝੋ
ਤੇ ਖੁਦ ਪੈੜਾਂ ਬਣਾਵੋ
ਰਾਹ ਸਿਰਜੋ
ਯੋਧਿਓ ਦੂਲਿਓ, ਦੁਲਾਰਿਓ
ਹਰ ਯੁੱਧ ਨਾ ਅੰਤ ਹੀਣ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਨਾ ਅੰਤਿਮ।


ਗੁਰਦੀਪ ਸਿੰਘ

ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੋਈ ਭੁਲਾਵੇ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ।
ਜੋ ਤੇਰਾ ਚੇਤਾ ਲਿਆਵੇ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ।


ਉਸ ਦਾ ਚੇਤਾ ਵੀ ਭੁਲਾ ਦੇਵਾ ਨਾ ਮੈਂ
ਰੋਜ਼ ਉਹ ਚੇਤਾ
ਕਰਾਵੇ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ।

ਰਸਤਿਆਂ ਵਿਚ ਹੀ ਨਾ ਮੈਂ ਬੈਠਾ ਰਵਾਂ
ਮੇਰੀ ਹੀ ਮੰਜ਼ਲ ਦਿਖਾਵੇ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ।


ਤਲਖੀਆਂ ਮਜਬੂਰੀਆਂ ਦੁਸ਼ਵਾਰੀਆਂ
ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ ਉਹ ਲੈ ਕੇ ਆਵੇ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ।


ਵੇਖ ਹੁਣ ਕਿੰਨੀ ਕੁ ਦੂਰੀ ਰਹਿ ਗਈ
ਉਹ ਮੇਰਾ ਰਸਤਾ ਬਣਾਵੇ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ।


ਵੇਖ ਉਹ ਤਾਰੇ ਨੇ ਨੇ ਤੇਰੇ ਵਾਸਤੇ
ਸੌਂ ਨਾ ਜਾਵੀੰ ਕਹਿ ਕੇ ਜਾਵੇ ਸਾਮ ਨੂੰ।

ਆਲੂ ਟਿੱਕੀ – ਚਿਕਣ ਬਰਗਰ

ਕਲਰਕ

ਇਹ ਕੰਮ ਏਦਾਂ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ

ਕਲਰਕ

ਹੋ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਪਰ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ?

ਕਲਰਕ

ਹੋ ਤਾਂ ਸਕਦਾ, ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਕਰਵਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ।

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਅਸੀਂ ਕਰਵਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ, ਬਾਦਸ਼ਾਹੋ, ਅਸੀਂ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਕੰਮ ਕਰਵਾ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ ਇਹ ਤਾਂ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਗੱਲ ਹੈ।

ਕਲਰਕ

ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦਾ। ਤੁਸੀ ਕਦੇ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ ਆਏ ਹੋ?

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਬਹੁਤ ਵਾਰੀ।

ਕਲਰਕ

ਲੱਗਦਾ ਤਾਂ ਨਹੀਂ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਤਾਂ ਦਫ਼ਤਰ ਆਉਣ ਦੀ ਤਮੀਜ਼ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਦੇਖੋ ਨਾ ਕਿਵੇਂ ਖਾਲੀ ਹੱਥ ਆਏ ਹੋ।

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਸਾਰੇ ਖਾਲੀ ਹੱਥ ਹੀ ਆਉਂਦੇ ਨੇ, ਦਫਤਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਤੇ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਵੀ।

ਕਲਰਕ

ਨਹੀਂ, ਮੈ ਹਾਲੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦਾ। ਤੁਸੀਂ ਕਦੇ ਦਫਤਰ ਆਏ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਅੱਛਾ ਇੱਕ ਗੱਲ ਦੱਸੋ, ਤੁਸੀਂ ਪਿਛਲੀ ਵਾਰੀ ਕਦੋਂ ਆਏ ਸੀ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ, ਇੱਕਲੇ ਆਏ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਦੇ ਨਾਲ ਆਏ ਸੀ।

 

ਟੈਲੀਫੋਨ ਦੀ ਘੰਟੀ, ਮੋਬਾਈਲ, ਮੋਬਾਈਲ ਦੀ ਗੱਲ ਬਾਤ-

ਕਲਰਕ

ਹੈਲੋ,

ਹਾਂ ਜੀ ਵਰਮਾ ਜੀ, ਸ਼ਰਮਾ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਕੀ ਕਿਹਾ ਬੰਦੇ ਭੇਜੇ ਸਨ, ਕਿਹੋ ਜਿਹੇ ਬੰਦੇ ਸਨ, ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਕੁਝ ਬੰਦੇ ਆਏ ਤਾਂ ਹਨ ਪਰ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਬੰਦੇ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦੇ।

ਕੀ ਕਿਹਾ ਹਾਲੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਹੀ ਨੇ, ਠੀਕ ਹੈ ਭੇਜ ਦਿਓ, ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਸਿੱਧੇ ਆ ਜਾਣ, ਮੈਂ ਕਰ ਦਿਅਗਾਂ, ਸੇਵਾ ਪਾਣੀ ਦੀ ਤੁਸੀਂ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰੋ ਅੱਗੇ ਵੀ ਤੁਹਾਡਾ ਹੀ ਚਾਹ ਪਾਣੀ ਪੀਣੇ ਹਾਂ, ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਕੰਮ ਕਰ ਦਿਆਂਗਾ, ਕੋਈ ਚਿੰਤਾ ਨਾ ਕਰਨੀ। ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ।

 
 

ਕਲਰਕ

ਆਪਾਂ ਕੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਸਾਂ, ਕੰਮ ਕਰਵਾਉਣ ਦੀ, ਹਾਂ ਤੁਸੀਨ ਪਿਛਲੀ ਵਾਰੀ ਇਸ ਦਫਤਰ ਵਿੱਚ ਕਦੋਂ ਆਏ ਸੀ, ਯਾਦ ਹੈ ਕੁਝ?

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਦੋ ਚਾਰ ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ, ਉਦੋਂ ਇੱਕ ਨਕਸਾ ਪਾਸ ਕਰਵਾਉਣਾ ਸੀ, ਮੈਂ ਪਟਵਾਰੀ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ ਸੀ। ਪਟਵਾਰੀ ਨੇ ਮੇਰਾ ਕੰਮ ਝੱਟ ਹੀ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।

ਕਲਰਕ

ਪਟਵਾਰੀ ਦੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਕੋਈ ਰੋਕ ਨਹੀਂ, ਪਟਵਾਰੀ ਤੇ ਥਾਣੇਦਾਰ ਦਾ ਕੰਮ ਅਸੀਂ ਤਰਜੀਹ ਤੇ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਆਪੋ ਵਿਚਲੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਉਹ ਸਾਡੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਰੋਕਦੇ ਤੇ ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਨੂੰ, ਸੱਭ ਦੇਣ ਲੈਣ ਦਾ ਕੰਮ ਹੈ, ਆਪੋ ਵਿਚਲਾ ਸਹਿਚਾਰ ਹੈ, ਸਰਕਾਰ ਵੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਮਿਲ ਜੁਲ ਕੇ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਫੇਰ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸੋ?

ਕਲਰਕ

ਤੁਹਾਡਾ ਪਟਵਾਰੀ ਕਿੱਥੇ ਹੈ?

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਉਹ ਤਾਂ ਬਦਲ ਗਿਆ ਹੈ।

ਕਲਰਕ

ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਨਹੀਂ ਬਦਲੇ ਹਾਲੇ ਉੱਥੇ ਹੀ ਖੜੇ ਹੋ? ਦੇਖੋ, ਬਦਲਣਾ ਬੰਦੇ ਦੀ ਫਿਤਰਤ ਹੈ ਤੇ ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਅਸੂਲ ਵੀ ਜੋ ਬੰਦਾ ਨਹੀਂ ਬਦਲਦਾ ਕੁਦਰਤ ਵੀ ਉਸਦਾ ਲਿਹਾਜ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ।

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਓ ਯਾਰ ਇਹ ਫਿਲਾਸਫੀ ਛੱਡੋ ਤੇ ਇਹ ਦੱਸੋ ਕਿ ਮੇਰਾ ਕੰਮ ਹਵੇਗਾ ਜਾ ਨਹੀਂ।

ਕਲਰਕ

ਹੋਵੇਗਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ, ਅਸੀਂ ਕਰਾਂਗੇ, ਅਸੀਂ ਕਾਹਦੇ ਵਾਸਤੇ , ਤੁਹਾਡੀ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਲਾਇਆ ਹੈ ਸਾਨੂੰ, ਅਸੀਂ ਕਰਾਂਗੇ, ਬੱਸ ਤੁਹਾਨੂੰ ਥੋੜ੍ਹਾ ਬਦਲਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਖੜੇ ਹੋ ਉਸ ਥਾਂ ਤੋਂ ਥੋਹੜਾ ਪਰੇ ਹੋ ਜਾਓ।

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਲਓ ਹੋ ਗਿਆ, ਇੱਥੇ ਠੀਕ ਹੈ?

ਕਲਰਕ

ਪਰੇ ਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ, ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਸਮਝਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਤੋਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਮਝਾ ਰਿਹਾਂ ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਹੋ ਕਿ ਬੱਸ..

 

ਤੁਸੀਂ ਸਾਫ਼ ਗੱਲ ਕਰੋ, ਕਿ ਚਾਹੁੰਦੇ ਕੀ ਹੋ?

ਕਲਰਕ

ਐਵੇਂ ਨਾਰਾਜ਼ ਕਿਓਂ ਹੁੰਦੇ ਹੋ, ਮੈਨੂੰ ਇਓਂ ਦੱਸੋ, ਤੁਸੀਂ ਟੀ ਵੀ ਦੇਖਦੇ ਹੋ?

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਹਾਂ

ਕਲਰਕ

ਟੀ ਵੀ ਦੇ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਵੀ?

 

ਆਹੋ, ਟੀ ਵੀ ਉਪਰ ੳਜ ਕੱਲ ਆਉਂਦਾ ਹੀ ਕੀ ਹੈ, ਬੱਸ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ, ਸ਼ੈਪੂ ਦੇ, ਕਰੀਮਾਂ ਦੇ, ਕਾਰਾਂ ਦੇ, ਸਾਬਣਾਂ ਦੇ, ਮਹਿੰਗੀਆਂ ਖੁਸ਼ਬੂਆਂ ਦੇ, ਜਦੋਂ ਦੇਖੋ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਹੀ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ, ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਤਾਂ ਆਉਂਦੇ ਨਹੀਂ ਬੱਸ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਹੀ ਦੇਖੀ ਜਾਓ।
ਜਦੋਂ ਦਾ ਇਹ ਸੈਟੇਲਾਈਟ ਟੀ ਵੀ ਆਇਆ, ਬੇੜਾ ਗਰਕ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਖਬਰਾਂ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਸਕਦੇ, ਕੋਈ ਬਹਿਸ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਸਕਦੇ, ਬੱਸ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਹੀ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ, ਕੋਈ ਮਰ ਜਾਏ ਤਾਂ ਵੀ ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਨਾਲ ਅਰਥੀ ਰੋਕ ਕੇ ਕਮਰਸ਼ਿਅਲ ਬਰੇਕ ਲਈ ਰੁਕ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਬਾਰਾਤ ਦੀ ਘੋੜੀ ਜੋ ਹਰ ਚਾਰ ਕਦਮਾਂ ਉਪਰ ਭੰਗੜਾ ਪਾਉਣ ਲਈ ਆਖਦੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਸੋਚਦਾ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪੁੱਛ ਵੇਖਾਂ ਕਿ ਭਲਾ ਬੰਦਿਓ ਰੱਬ ਦਿਓ ਤੁਸੀਂ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਕਦੋਂ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਹੋ, ਸਾਨੂੰ ਉਹ ਵੇਲਾ ਵੀ ਦੱਸ ਦਿਓ।

ਕਲਰਕ

ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਭਾਸ਼ਣ ਦੇਣ ਲੱਗ ਪਏ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਭਾਸ਼ਣ ਲਈ ਥੋੜ੍ਹਾ ਕਿਹਾ ਸੀ।

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਬੱਸ ਐਵੇਂ ਭਾਵਕ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਦੁਖੀ ਬੰਦਾ ਹਾਂ ਨਾ। ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਰੋਟੀ ਦੀ ਪਈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਇਹ ਕਾਰਾਂ ਵੇਚ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਕਲਰਕ

ਨਾ ਨਾ ਬੱਸ, ਇਹੋ ਪ੍ਰਾਬਲਮ ਹੈ, ਇੱਕ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਭਾਵਕ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹੋ।
ਅੱਛਾ ਆਪਾਂ ਕੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ। ਹਾਂ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਦੀ.. ਤੁਸੀਂ ਉਹ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਦੇਖਿਆ ਹੈ ਨਾ..

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਕਿਹੜਾ?

ਕਲਰਕ

ਓਹੀ, ਮੈਸਕੋ ਵਾਲਾ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਆਲੂ ਟਿੱਕੀ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ...

 

ਅੱਛਾ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਸੱਚ ਬੋਲਣ ਲੱਗਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਦੂਸਰੀ ਉਸ ਅਗੇ ਆਲੂ ਟਿੱਕੀ ਵਾਲਾ ਬਰਗਰ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।

ਕਲਰਕ

ਹਾਂ ਉਸੀ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਦੀ ਗੱਲ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ ਦੂਸਰੇ ਅੱਗੇ ਆਪਣੇ ਹਿੱਸੇ ਦਾ ਚਿਕਨ ਬਰਗਰ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਸਿੱਖਿਆ ਉਸ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਤੋਂ?

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਇਸ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸਿਖਣ ਵਾਲੀ ਕੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਬੇੜਾ ਗਰਕ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਵਾਲੀ ਤਾਂ ਹੱਦ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਇਸ ਵਿੱਚ, ਬੜੀ ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਨਾਲ ਝੂਠ ਬੋਲਣ ਸੋਚ ਬੋਲਣ ਤੋਂ ਰੋਕਣ ਦੀ ਸਿਖਿਆ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ।

ਕਲਰਕ

ਤੁਸੀ ਗ਼ਲਤ ਫਸ ਗਏ, ਸਮਝਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਦੇ ਕੇ ਅਸੀਂ ਇਹੋ ਗੱਲ ਸਮਝਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ...

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਕਿਹੜੀ ਗੱਲ?

ਕਲਰਕ

ਇਹੀ ਕਿ ਚਾਹ-ਪਾਣੀ ਤਾਂ ਚਲੱਦਾ ਹੀ ਹੈ, ਸਾਰੇ ਪਾਸੇ

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਤੁਸੀਂ ਰਿਸ਼ਵਤ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ?

ਕਲਰਕ

ਨਹੀਂ ਜੀ ਮੈਂ ਇਸ ਨਾਮੁਰਾਦ ਬੀਮਾਰੀ ਦਾ ਤਾਂ ਨਾਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲੈਂਦਾ, ਇਸ ਦੇ ਤਾਂ ਨੇੜੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਫੇਰ ਹੋਰ ਕਿਸ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ?

ਤੁਸੀਂ ਰਿਸ਼ਵਤ ਹੀ ਤਾਂ ਮੰਗ ਰਹੇ ਹੋ।

ਕਲਰਕ

ਮੈਂ ਗੱਲ ਚਾਹ ਪਾਣੀ ਦੀ ਗੱਲ ਰੱਖ ਰਿਹਾਂ, ਚਾਹ ਤੇ ਪਾਣੀ।

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਚਾਹ ਪਾਣੀ ਤੱਕ ਤਾਂ ਠੀਕ ਹੈ, ਚਲੋ ਚਾਹ ਪਾਣੀ ਪੀ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ ਉਹ ਸਾਹਮਣੇ ਦੁਕਾਨ ਹੈ।

ਕਲਰਕ

ਅੱਛਾ ਏਦਾਂ ਕਰੋ, ਤੁਸੀਂ ਚੱਲੋ, ਮੈਂ ਆਉਂਦਾਂ।

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਪਰ ਸਿਰਫ਼ ਚਾਹ ਪਾਣੀ ਤੱਕ ਹੀ, ਚਾਹ ਪਾਣੀ ਦਾ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਇਤਰਾਜ਼ ਨਹੀਂ। ਚਾਹ – ਪਾਣੀ, ਚਾਹ ਪਾਣੀ।

ਕਲਰਕ

ਤੁਸੀਂ ਚੱਲੋ ਤਾਂ ਸਹੀ, ਅਗੇ ਆਗੇ ਦੇਖੀਏ ਹੋਤਾ ਹੈ ਕਿਆ

ਸੂਤਰਧਾਰ

ਮਿੱਤਰੋ-
ਕਹਾਣੀ ਇੱਥੇ ਹੀ ਖਤਮ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਆਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜੇ ਰਾਜਾ ਕਿਸੇ ਕੋਲੋਂ ਨਮਕ ਦੀ ਚੂੰਢੀ ਵੀ ਭਰੇ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਅਹਿਲਕਾਰ ਪਰਜਾ ਨੂੰ ਲੁੱਟ ਕੇ ਕਾ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਐਲਾਨੀਆ ਕਿਹਾ ਸੀ- ਰਾਜੇ ਸ਼ੀਂਹ ਮੁਕੱਦਮ ਕੁਤੇ, ਜਾਇ ਜਗਾਇਨ ਬੈਠ ਸੁਤੇ। ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਨੂੰ ਵੀ ਬੜੀ ਦਲੇਰੀ ਨਾਲ ਕਹਿਣਾ ਪਿਆ ਸੀ- ਕਾਜ਼ੀ ਹੋਏ ਰਿਸ਼ਵਤੀ ਵਢੀ ਲੈ ਕੇ ਹਕ ਗਾਵਾਇ। ਕੀ ਇਹ ਸੱਭ ਲੋਕ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ?
ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਅੱਗੇ ਮੱਥਾ ਨਹੀਂ ਟੇਕਦੇ?

ਟੇਕਦੇ ਹਨ।

ਚੱਲੋ ਛੱਡੋ- ਅੱਗੇ ਕੀ ਹੋਇਆ?
ਇਹ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਤਾ, ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਦੇਖੋ ਆਗੇ ਆਗੇ ਦੇਖੀਏ ਹੋਤਾ ਹੈ ਕਿਆ..

ਕਲਰਕ

ਜੇ ਫਲੈਟ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕੰਮ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ। ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਣੀ

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਇਹ ਫਲੈਟ ਦਾ ਕੀ ਚੱਕਰ ਹੈ ਬਾਊ ਜੀ?

ਕਲਰਕ

ਕੋਈ ਚੱਕਰ ਨਹੀਂ, ਤੁਸੀਂ ਲੈਣਾ?

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਨਾ, ਪਰ ਮੇਰੇ ਵੀ ਕੁਝ ਪਿੜ ਪੱਲੇ ਪਾਓ ਨਾ

ਕਲਰਕ

ਪਿੜ-ਪੱਲੇ? ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਕਰਨਾ ਹੈ? ਨਾ ਤੁਹਾਡਾ ਪਿੜ ਨਾ ਪੱਲਾ

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਇਹ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਪਰ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਜਾਣਕਾਰੀ ਵੀ ਤਾਂ ਰ਼ੱਖਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਦੀ, ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੀ

ਕਲਰਕ

ਤੁਸੀਂ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਤੋਂ ਕੀ ਲੈਣਾ? ਨਾਲੇ ਆਲਾ ਦੁਆਲਾ ਤੁਹਾਡੇ ਕੰਮ ਦਾ ਨਹੀਂ ਹੁਣ। ਤੁਸੀਂ ਬੱਸ ਘਰ ਬੈਠ ਕੇ ਰੱਬ ਰੱਬ ਕਰਿਆ ਕਰੋ।

ਅੱਚਾ ਇਓਂ ਦੱਸੋ, ਭਈ ਕੋਈ ਫਲੈਟ ਲੈਣਾ?

ਮਿਲਦਾ ਪਿਆ,
ਸਸਤੇ ਵਿੱਚ

ਮੰਤਰੀ ਜੀ ਵੇਚਦੇ ਨੇ

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਮੰਤਰੀ ਜੀ ਨੂੰ ਕੀ ਪਿਆ? ਉਹ ਕਿਉਂ ਵੇਚਦੇ ਨੇ ਭਲਾ?

ਕਲਰਕ

ਮੰਤਰੀ ਜੀ ਨੂੰ ਮੋਰ ਪੈ ਗਏ, ਤੁਸਾਂ ਉਹ ਤਾਂ ਸੁਣਿਆਂ ਹੋਣਾਂ ਚੋਰਾ ਨੂੰ ਮੋਰ

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਹੱਲਾ, ਬੜੀ ਅਜੀਬ ਗੱਲ ਹੈ, ਚੋਰ ਤਾਂ ਪੈਂਦੇ ਸੁਣੇ ਸੀ, ਹੁਣ ਮੋਰਾਂ ਨੇ ਵੀ ਚੋਰਾਂ ਦਾ ਰਾਹ ਫੜ ਲਿਆ

ਕਲਰਕ

ਕਿਉਂ ਕੌਮੀ ਪੰਛੀ ਹੈ, ਕੀ ਗਲ ਮੋਰ ਨੂੰ ਦੇਸ ਦੀ ਕੋਈ ਫਿਕਰ ਨਹੀਂ, ਬੱਸ ਤੁਸੀਂ ਇਓਂ ਸਮਝੋ ਪਈ ਮੋਰ ਪੈ ਗਏ ਮੰਤਰੀ ਜੀ ਨੂੰ, ਅੱਛਾ ਆਹ ਇਮਾਰਤ ਦੇਖਦੇ ਹੋ?

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਕਿਹੜੀ?

ਕਲਰਕ

ਆਹ ਦੇਖੋ, 31 ਮੰਜ਼ਲਾਂ ਵਾਲੀ, ੲਸ ਵਿੱਚ ਫਲੈਟ ਮਿਲ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਲੈਣਾ ਹੈ, 40 ਲੱਖ ਲੱਗਣਾ, ਵੇਸੇ ਕੀਮਤ ਬੜੀ ਹੈ, ਉੱਥੇ ਦੋ ਕਰੋੜ ਦੀ ਪਰ ਮੰਤਰੀ ਜੀ ਸਸਤਾ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ।

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਅੱਛਾ

ਕਲਰਕ

ਆਹੋ, ਮੌਜ ਬੜੀ ਹੈ, ਤੁਹਾਡੇ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਉਪਰ ਥਲੇ ਅਫਸਰ ਹੀ ਅਫਸਰ, ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਬੰਦੇ, ਸਰਕਾਰੀ ਵੀ ਤੇ ਗੈਰ ਸਰਕਾਰੀ ਵੀ ਤੇ ਸਰੇ ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਇੱਕੋ ਜਹੇ?

ਕਲਰਕ

ਹਾਂ ਜੀ ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ, ਸਭ ਇੱਕ ਤੋਂ ਇੱਕ ਵੱਧ ਕੇ। ਸ਼ਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਵਿੱਚ,

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਠੀਕ ਸਮਝ ਗਿਆ, ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਉਸੇ ਇਮਾਰਤ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ, ਜਿਸ ਦਾ ਚਰਚਾ ਅੱਜ ਕੱਲ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਹੋ ਰਿਹਾ, ਟੀ ਵੀ ਉਪਰ ਵੀ ਇਹੋ ਗੱਲਾਂ ਹੀ ਹੁੰਦੀਆਂ।

ਕਲਰਕ

ਬੜੀ ਤਿੱਖੀ ਸਮਝ ਰੱਖਦੇ ਹੋ ਬਾਊ ਜੀ

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਰੱਖੀਏ ਕਿਉਂ ਨਾ, ਹੁਣ ਤਾਂ ਹਰ ਪਾਸੇ ਹੀ ਇਹੋ ਹਾਲ ਹੈ, ਨਾਂ ਬਈ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਲੈ ਸਕਦਾ ਇਹ ਤੇਰਾ ਫਲੈਟ, ਮੰਤਰੀ ਜੀ ਕਹੋ ਆਪਣੇ ਨਾਂ ਹੀ ਰੱਖਣ, ਕੱਲ ਜਦੋਂ ਇਸ ਦਾ ਮਕਬਰਾ ਬਣਿਆ ਤਾਂ ਇੱਕ ਤਖਤੀ ਮੰਤਰੀ ਜੀ ਦੇ ਨਾਂ ਦੀ ਵੀ ਲਾ ਦਿਆਂਗੇ।

ਕਰਲਕ

ਤੁਹਾਡਾ ਕੰਮ ਹੋ ਗਿਆ ਸਮਝੋ, ਬੱਸ ਆਲੂ ਟਿੱਕੀ ਦੀ ਕਸਰ ਰਹਿ ਗਈ

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਹਾਲੇ ਵੀ ਆਲੂ ਟਿੱਕੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ?

ਕਲਰਕ

ਕੀ ਕਰੀਏ ਬੱਚੇ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ। ਟੀ ਵੀ ਦੇਖਦੇ ਹਨ ਨਾ! ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅੱਜ ਕੱਲ ਆਲੂ ਟਿੱਕੀ ਤੇ ਚਿਕਣ ਬਰਗਰ ਦਾ ਜ਼ਮਾਨਾ ਹੈ।

ਆਮ ਆਦਮੀ

ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਨਾ ਬੱਸ... ਅੱਛਾ ਜਿੱਥੇ ਏਡੀਆਂ ਏਡੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਇਮਾਰਤਾਂ ਆਲੂ ਟਿੱਕੀਆਂ ਤੇ ਖੜੀਆਂ ਹਨ, ਉੱਥੇ ਇਸ ਨੇ ਇਸ ਤੋਂ ਘੱਟ ਕਿਹੜਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ।

ਸੂਤਰਧਾਰ

ਦੇਖਿਆ?

ਕੀ ਸੋਚਿਆ?

ਆਲੂ ਟਿੱਕੀ ਜਾਂ ਚਾਹ ਪਾਣੀ?

ਜਾਂ ਦੋਵੇਂ ਬੰਦ?

ਨਾ ਚਾਹ ਨਾ ਪਾਣੀ

ਕੰਮ ਤੇ ਕਰਾਉਣਾ ਹੀ ਪਵੇਗਾ? ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ ਨਾ ਹੁਣ ਆਪਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਖ਼ਤਮ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ।

ਨਾ ਚਾਹ ਨਾ ਪਾਣੀ

ਨਾ ਆਲੂ ਨਾ ਟਿੱਕੀ

ਯਾਦ ਰੱਖਿਓ। ਭੁੱਲਣਾ ਨਹੀਂ।

  

Wednesday, November 10, 2010


ਬਰਸਾਤ
ਗੁਰਦੀਪ ਸਿੰਘ

ਵਰਖਾ ਦੀ ਰੁੱਤ ਵਿੱਚ ਮੀਹ ਪੈਣਾ ਕੁਦਰਤੀ ਹੈ। ਜੇ ਵਰਖਾ ਦੀ ਰੁੱਤ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮੀਂਹ ਨਾ ਪਵੇ ਤਾਂ ਫੇਰ ਵਰਖਾ ਰੁੱਤ ਦਾ ਵੀ ਕੀ ਲਾਭ? ਸਿਆਣੇ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਕਿ ਵੇਲੇ ਦਾ ਰਾਗ ਤੇ ਕੁਵੇਲੇ ਦੀਆਂ ਟੱਕਰਾਂ। ਮੀਂਹ ਕੱਲ੍ਹ ਸਵੇਰ ਤੋਂ ਵਰ੍ਹ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਹਲਕੀ ਬੂੰਦਾ ਬਾਂਦੀ ਤੋਂ ਇਹ ਮੋਹਲੇਧਾਰ ਵਰਖਾ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਗਿਆ ਸੀ। ਗਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਨਾਲੀਆਂ ਭਰ ਕੇ ਵਗ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਘਰਾਂ ਦੇ ਪਰਨਾਲੇ ਵਰਖਾ ਦਾ ਪਾਣੀ ਉਗਲ ਰਹੇ ਸਨ। ਬਾਜ਼ਾਰ ਦੀ ਸੜਕ ਉਪਰ ਪਾਣੀ ਹੀ ਪਾਣੀ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਦੀ ਖਿੜਕੀ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ ਮੀਂਹ ਦੇ ਰੁਕਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸਾਂ। ਪਰਸੋਂ ਮੇਰੀ ਇੰਟਰਵਿਊ ਹੈ ਤੇ ਕੱਲ ਸ਼ਾਮ ਤੱਕ ਮੇਰਾ ਪਟਿਆਲੇ ਪਹੁੰਚਣਾ ਬਹੁਤ ਲਾਜ਼ਮੀ ਸੀ।
ਸੜਕਾਂ ਬਿਲਕੁਲ ਖਾਲੀ ਸਨ। ਦੂਰ ਦੁਰ ਤੱਕ ਕੋਈ ਬੰਦਾ ਪਰਿੰਦਾ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆ ਰਿਹਾ। ਕੋਈ ਰਿਕਸ਼ਾ ਹੀ ਨਜ਼ਰ ਆ ਜਾਏ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਇੱਥੋਂ ਨਿਕਲ ਕੇ ਮੈਂ ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਉਪਰ ਤਾਂ ਪਹੁੰਚ ਸਕਦਾ ਸਾਂ। ਪਰ ਕੋਈ ਵੀ ਰਿਕਸ਼ਾ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆ ਰਿਹਾ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਮੀਂਹ ਕਰਕੇ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਦੁਬਕੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਰ ਬਾਰ ਬਾਰ ਘੜੀ ਵੱਲ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਸ਼ਾਮ ਦੇ ਪੰਜ ਵਜੇ ਤੱਕ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਬੱਸ ਮਿਲਨੀ ਸੀ ਤੇ ਜੇ ਆਖ਼ਰੀ ਬੱਸ ਲੰਘ ਗਈ ਤਾਂ ਫਿਰ ਕੱਲ੍ਹ ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਬੱਸ ਮਿਲ ਸਕੇਗੀ। ਮੇਰੇ ਘਰ ਤੋਂ ਬੱਸ ਅੱਡਾ ਘੰਟੇ ਕੁ ਦੀ ਦੂਰੀ ਤੇ ਸੀ।
ਸੜਕ ਉਪਰ ਕੋਈ ਆਵਾਜਾਈ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਨਾ ਕੋਈ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਨਾ ਕੋਈ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜੇ ਮੈਂ ਇਸ ਮੁਸ਼ਕਲ ਦੀ ਘੜੀ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਵਾਜ਼ ਵੀ ਦੇਣਾ ਚਾਹਾਂ ਤਾਂ ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਨੇੜੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤੇ ਮੈਂ ਸਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਸਾਂ। ਇਸ ਅਜਨਬੀ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਮੈਂਨੂੰ ਕੋਈ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਾਣਦਾ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਘਰ ਤੋਂ ਦੋ ਸੋ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਤੋਂ ਵੱਧ ਦੀ ਦੂਰੀ ਉਪਰ ਸਾਂ।
ਪਲ ਪਲ ਮੇਰੀ  ਤੇ ਮੇਰੀ ਚਿੰਤਾ ਕੁਦਰਤੀ ਹੀ ਵੱਧ ਰਹੀ ਸੀ, ਮੈਂ ਚਾਹ ਕੇ ਕਿਸੇ ਕੋਲੋਂ ਮਦਦ ਦੀ ਮੰਗ ਨਹੀਂ ਸਾਂ ਕਰ ਸਕਦਾ। ਬਰਸਾਤ ਸੀ ਰੁਕਣ ਦਾ ਨਾਂ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲੈ ਰਹੀ। ਅਸਮਾਨ ਉਪਰ ਬੱਦਲ ਸੰਘਣੇ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ। ਕਾਲੇ ਬੱਦਲਾਂ ਕਾਰਨ ਹਨੇਰਾ ਜਿਹਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਦੁਪਹਿਰ ਦੇ ਵੇਲ਼ੇ ਹੀ ਰਾਤ ਦਾ ਆਭਾਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਬਿਜਲੀ ਲਿਸ਼ਕ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਬੱਦਲਾਂ ਦੀ ਜੋਰਦਾਰ ਗੜਗੜਾਹਟ ਨਾਲ ਘਬਰਾਹਟ ਜਿਹੀ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਜੇ ਮੈਂ ਕੱਲ ਤੱਕ ਨਾ ਪਹੁੰਚ ਸਕਿਆ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ। ਮੈਂ ਪਿਛਲੇ ਦੋ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਇਸ ਇੰਟਰਵਿਊ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸਾਂ ਤੇ ਹੁਣ ਅਚਾਨਕ ਬਿਲਕੁਲ ਮੌਕੇ ਉਪਰ ਮੈਂ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਫਸ ਗਿਆ ਸਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਪਹਾੜੀ ਖੇਤਰ ਦਾ ਕੋਈ ਤਜਰਬਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਫਿਰ ਵੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਮੈਂ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਰਹਿ ਰਹਿ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਉਪਰ ਗੁੱਸਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਮੇਰਾ ਲਾਲਚ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਇੱਥੇ ਤੱਕ ਖਿੱਚ ਕੇ ਲੈ ਆਇਆ ਸੀ। ਇਹ ਲਾਲਚ ਹੀ ਮੇਰੀ ਅਜੋਕੀ ਸਥਿਤੀ ਦਾ ਜ਼ਿੰਮੇਦਾਰ ਸੀ। ਪਹਾੜੀ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਗਰਮੀ ਦੀਆਂ ਛੁਟੀਆਂ ਗੁਜ਼ਾਰਣ ਦੇ ਲਾਲਚ ਨਾਲ ਮੈਥੋਂ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਦੇ ਸੱਦੇ ਨੂੰ ਠੁਕਰਾ ਨਾ ਸਕਿਆ। ਉਹ ਦੋ ਮਹੀਨੇ ਲਈ ਵਿਦੇਸ਼ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਕਾਨ ਦੀ ਚਾਬੀ ਭੇਜ ਦਿੱਤੀ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਇੱਥੇ ਆਉਣਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਚਾਹੀਦਾ। ਪਰ ਮੇਰਾ ਮਨ ਤਾਂ ਦਿੱਲੀ ਵਰਗੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਗਰਮੀ ਚੋਂ ਨਿਕਲ ਕੇ ਪਹਾੜੀ ਠੰਢੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ ਲਈ ਤਰਸ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਤੇ ਮੈਂ ਬਿਨਾ ਕੁਝ ਸੋਚੇ, ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਦੇਰੀ ਤੋਂ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਹੀ ਆ ਧਮਕਿਆ ਸਾਂ। ਆਪੇ ਫਾਥੜੀਏ ਤੈਨੂੰ ਕੌਣ ਛੁਡਾਵੇ ਦੇ ਕਥਨ ਮੁਤਾਬਕ ਹੁਣ ਮੈਂ ਸਾਂ, ਸ਼ਹਿਰ ਸੀ, ਪਹਾੜ ਸੀ, ਹਵਾਵਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਤੇਜ਼ ਬਰਸਾਤ ਸੀ।
ਫਿਰ ਇੱਕ ਖਿਆਲ ਆਇਆ, ਕਿਓਂ ਨਾ ਆਪਣੇ ਉਸ ਦੋਸਤ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰ ਕੇ ਪੁਛਾਂ ਕਿ ਹੁਣ ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਇੱਥੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਪਹਾੜਾਂ ਉਪਰ ਬਰਸਾਤ ਜਿੰਨੀ ਸੋਹਣੀ ਲੱਗਦੀ ਹੈ ਉਸ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਉਹ ਖਤਰਨਾਕ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਬਰਸਾਤ ਦਾ ਪਾਣੀ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਵਗਦਾ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਮਿੱਟੀ ਪੱਥਰ ਤੇ ਹੋਰ ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ ਲੈ ਕੇ ਨਿਵਾਣ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਢਿੱਗਾਂ ਖਿਸਕਣ ਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਤਾਂ ਆਮ ਹਨ। ਜੇ ਭਲਾ ਕੋਈ ਵਡਾ ਪੱਥਰ ਹੀ ਪਹਾੜੀ ਦੀ ਢਲਾਣ ਨਾਲ ਖਿਸਕਦਾ ਹੋਇਆ ਆ ਗਿਆ, ਫਿਰ ਮੇਰਾ ਕੀ ਬਣੂ? ਡਰ ਨਾਲ ਮੈਂ ਪੱਤੇ ਵਾਂਗੂ ਕੰਬ ਰਿਹਾ ਸਾਂ। ਫੋਨ ਕਰਨ ਗਿਆ ਤਾਂ ਦੋਸ ਦਾ ਫੋਨ ਬੰਦ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਹੁਣ ਮੇਰਾ ਕਿਸੇ ਵੀ ਘੜੀ ਇੱਥੋਂ ਨਿਕਲ ਜਾਣ ਨੂੰ ਕਾਹਲਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸੂਰਤ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਰੁਕਣਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਚਾਹੁੰਦਾ। ਪਟਿਆਲੇ ਪਹੁੰਚ ਸਕਾਂ ਜਾਂ ਨਾ ਪਰ ਇੱਥੋਂ ਜ਼ਰੂਰ ਨਿਕਲ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਅੰਦਰੋਂ ਕਾਹਲਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਸਾਂ। ਬਾਹਰ ਬਰਸਾਤ ਦੇ ਰੁਕਣ ਦਾ ਕੋਈ ਆਸਾਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਿਹਾ। ਮੈਂ ਇੱਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਕੁਝ ਮਿਲ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਵਰ੍ਹਦੀ ਬਰਸਾਤ ਵਿੱਚ ਜਾ ਕੇ ਇੱਥੋਂ ਨਿਕਲਣ ਦਾ ਕੋਈ ਇੰਤਜ਼ਾਮ ਕਰ ਸਕਾਂ। ਚੰਗੀ ਕਿਸਮਤ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਦੇ ਕਮਰੇ ਚੋਂ ਇੱਕ ਛਤਰੀ ਲੱਭ ਗਈ। ਕਾਲ਼ੇ ਰੰਗ ਦੀ ਉਸ ਛਤਰੀ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਮੈਂ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਬਰਾਂਡੇ ਵੱਲ ਅਹੁਲਿਆ। ਅਸਮਾਨੀ ਬਿਜਲੀ ਦੀ ਲਿਸ਼ਕ ਤੋਂ ਮੈਂ ਠਠੰਬਰ ਗਿਆ। ਅਗਲੇ ਹੀ ਪਲ ਬਿਜਲੀ ਜੋਰਦਾਰ ਗਰਜ ਨੇ ਮੇਰੇ ਕਦਮ ਰੋਕ ਦਿੱਤੇ।
-         ਇਹ ਜ਼ਰੂਰ ਕਿਤੇ ਨੇੜੇ ਹੀ ਡਿੱਗੀ ਹੋਵੇਗੀ।
ਮੈਂ ਸੁਣਿਆ ਸੀ ਕਿ ਜੇ ਬਿਜਲੀ ਦੀ ਲਿਸ਼ਕ ਤੇ ਬੱਦਲਾਂ ਦੀ ਗਰਜ ਵਿੱਚ ਥੋੜ੍ਹਾ ਹੀ ਵਕਫਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਸਮਝੋ ਇਹ ਕਿਤੇ ਨੇੜੇ ਹੀ ਡਿੱਗੀ ਹੋਵੇਗੀ।
-         ਨਾਲੇ ਕਾਲੀ ਰੰਗ ਉਪਰ ਤਾਂ ਇਹ ਬੜੀ ਮਿਹਰਬਾਨ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਬਚਪਨ ਵਿੱਚ ਸੁਣੀਆਂ ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਕੇ ਮੈਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਦਾ ਹੌਂਸਲਾ ਨਾ ਕਰ ਸਕਿਆ।
-         ਪਰ ਬਿਜਲੀ ਨੂੰ ਕਾਲ਼ੇ ਰੰਗ ਦੀ ਕੀ ਸਮਝ? ਉਹ ਕਿਹੜਾ ਵੇਖ ਸਕਦੀ ਹੈ? ਬਿਜਲੀ ਨੂੰ ਕਾਲ਼ਾ ਰੰਗ ਦਿਖਾਈ ਥੋੜ੍ਹੇ ਹੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ?
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਮਨ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸਾਂ। ਪੰਜ ਵਜਣ ਵਿੱਚ ਹਾਲੇ ਇੱਕ ਘੰਟਾ ਬਾਕੀ ਸੀ ਤੇ ਮੈਂ ਜੇ ਹੁਣੇ ਨਿਕਲ ਜਾਵਾਂ ਤਾਂ ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਤੋਂ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਰਿਕਸ਼ਾ ਮਿਲ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਰਿਕਸ਼ਾ ਲੈ ਕੇ ਮੈਂ ਵਾਪਸ ਆਪਣਾ ਸਾਮਾਨ ਲਿਜਾ ਸਕਦਾ ਹਾਂ। ਇਸ ਵਿਚਾਰ ਨਾਲ ਅਗਲੇ ਹੀ ਪਲ਼ ਮੈਂ ਭੀੜੇ ਜਿਹੇ ਬਾਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚ ਸਾਂ।
ਬਾਜ਼ਾਰ ਪਹਾੜੀ ਦੀ ਹਲਕੀ ਜਿਹੀ ਢਲਾਣ  ਉਪਰ ਸਥਿਤ ਸੀ। ਬਾਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੂਟ ਉਤਾਰ ਕੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਫੜਨੇ ਪਏ ਤੇ ਮੈਂ ਰਵਾਂ ਰਵੀਂ ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਿਆ। ਪਾਣੀ ਠੰਢਾ ਸੀ। ਤੇ ਮੇਰੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵਗ ਰਿਹਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਕਾਹਲ਼ੇ ਪੈਰੀਂ ਮੈਂ ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਦੇ ਠੀਕ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਕੇ ਰੁਕ ਗਿਆ। ਟਾਵੀਆਂ ਟਾਵੀਆਂ ਸਵਾਰੀਆਂ ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਦੀ ਛੱਤ ਹੇਠਾਂ ਬੈਠੀਆਂ ਹਨ। ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਬੱਸ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਜਾਂ ਮੀਂਹ ਦੇ ਰੁਕਣ ਦੀ। ਦੋ ਚਾਰ ਰਿਕਸ਼ੇ ਵਾਲੇ ਆਪਣੇ ਰਿਕਸ਼ੇ ਰੋਕ ਕੇ ਇੱਕ ਚਾਹ ਵਾਲੀ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਦੁਕਾਨ ਉਪਰ ਬੈਠੇ ਸਨ।
-         ਬਈਆ, ਕਿਉਂ ਚਲੋਗੇ ਕਿਆ?
-         ਕਹਾਂ ਚਲਨਾ ਹੈ, ਬਾਬੂ ਜੀ?
-         ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਕੇ ਲੀਏ
-         ਬੱਸ ਅੱਡਾ ਤੋ ਸਾਹਮਣੇ ਹੈ ਬਾਬੂ ਜੀ
ਉਹ ਮੇਰੇ ਵਲ ਦੇਖ ਕੇ ਮੁਸਕਰਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਗ਼ਲਤੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਸਆ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜਾ ਸੀ।
-         ਠੀਕ ਹੈ, ਮੇਰਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਪਹਿਲਾਂ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਸਾਮਾਨ ਲੈ ਕੇ ਆਉਣਾ ਹੈ। ਉੱਥੋਂ ਵਾਪਾਸ ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਤੱਕ ਕਿੰਨੇ ਪੈਸੇ ਲਏਂਗਾ?
-         ਜੋ ਆਪ ਠੀਕ ਸਮਝੇਂ!
ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਹੀਲ ਹੁਜੱਤ ਤੋਂ ਉਹ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਤੁਰ ਪਿਆ। ਉਸ ਦੇ ਰਿਕਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਕੇ ਬਾਜ਼ਾਰ ਚੋਂ ਲੰਘਦੇ ਹੋਏ, ਮੈਂ ਦੇਖਿਆ, ਕਿ ਪਾਣੀ ਦਾ ਵਹਾ ਤੇਜ਼ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਉਪਰ ਬੇਹਤਾਸ਼ਾ ਮੀਂਹ ਪੈ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਰ ਉਹ ਸੱਭ ਕਾਸੇ ਤੋਂ ਬੇਪਰਵਾਹ ਉਹ ਰਿਕਸ਼ੇ ਦੇ ਪੈਡਲ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਰਿਕਸ਼ੇ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਚੋਂ ਰਿਕਸ਼ਾ ਖਿੱਚਣਾ ਕਾਫ਼ੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਜੀਅ ਕੀਤਾ ਕਿ ਮੈਂ ਉਤਰ ਜਾਵਾਂ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਭਾਰ ਹਲਕਾ ਕਰ ਦਿਆਂ। ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦਿਆਂ ਵੀ ਕਈ ਵਾਰੀ ਪੁਲ ਦੀ ਚੜ੍ਹਾਈ ਵੇਲੇ ਅਸੀਂ ਰਿਕਸ਼ਾ ਖਾਲੀ ਕਰ ਦਿਆ ਕਰਦੇ ਸਾਂ। ਵਿਚਾਰਾ ਗ਼ਰੀਬ ਆਦਮੀ ਹੈ ਐਵੇਂ ਫਾਲਤੂ ਦਾ ਜ਼ੋਰ ਲਗਾ ਰਿਹਾ ਹੈ; ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਅਸੀਂ ਅਕਸਰ ਰਿਕਸ਼ੇ ਵਾਲੇ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ।
ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਮੈਂ ਕਾਹਲੀ ਨਾਲ ਘਰ ਦਾ ਤਾਲਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ। ਸਾਮਾਨ ਚੁੱਕਣ ਲੱਗਿਆਂ ਉਹ ਬੋਲਿਆ-
-         ਬਾਬੂ ਜੀ ਆਪ ਆਜ ਰੁਕ ਜਾਈਏ। ਬਾਰਸ਼ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼ ਹੈ।
-         ਕਿਉਂ ਅਬ ਕਿਆ ਬਾਤ ਹੋ ਗਈ।
-         ਕੋਈ ਬਾਤ ਨਹੀਂ ਬਾਬੂ ਜੀ ਇਨ ਪਹਾੜੀ ਰਾਸਤੋਂ ਕਾ ਕੋਈ ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ। ਬਰਸਾਤ ਮੇਂ ਕਭੀ ਕਭੀ ਰਾਸਤੇ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਤੇ ਹੈ। ਚੱਟਾਨੇਂ ਰਾਸਤੇ ਮੇਂ ਆ ਜਾਤੀ ਹੈ ਤੋ ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋਤੀ ਹੈ।
-         ਵੋਹ ਤੋਂ ਠੀਕ ਹੈ, ਪਰ ਪਹੁੰਚਣਾ ਭੀ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ।
-         ਵੋਹ ਤੋਂ ਠੀਕ ਹੈ। ਪਹੁੰਚਣਾ ਤੋ ਸਭ ਕੋ ਹੈ ਲੇਕਿਨ ਬਰਸਾਤ ਕਾ ਭੀ ਦੇਖ ਲੇਂ।
-         ਲੇਕਿਨ.... ,
ਹਾਲੇ ਗੱਲ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਬੋਲ ਪਿਆ-
-         ਦੇਖ ਲੋ, ਆਜ ਕੀ ਹੀ ਬਾਤ ਹੈ। ਰੁਕ ਜਾਓ, ਕੱਲ੍ਹ ਸੁਬਹ ਤੱਕ ਰੁਕ ਜਾਏਗੀ ਯੇ ਬਰਸਾਤ।
-         ਯਾਰ ਤੁਮ ਤੋ ਏਸੇ ਕਹਿ ਰਹੇ ਹੋ ਜੈਸੇ ਤੁਮ ਮੇਰੇ ਸਗੇ ਸਬੰਧੀ ਹੋਤੇ ਹੋ?
-         ਪਰਦੇਸ ਮੇਂ ਹਰ ਆਦਮੀ ਆਪਣਾ ਹੋਤਾ ਹੈ। ਯੇ ਤੋ ਸਮਝਨੇ ਕੀ ਬਾਤ ਹੈ। ਆਪ ਪੈਸੇ ਬੇਸ਼ੱਕ ਮੱਤ ਦੇਨਾ। ਲੇਕਿਨ .....
ਮੈਨੂੰ ਰੁਕਿਆ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹ ਵਾਪਸ ਆਪਣੇ ਰਿਕਸ਼ੇ ਕੋਲ ਚਲਾ ਗਿਆ ਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਚਾਹ ਵਾਸਤੇ ਆਵਾਜ਼ ਮਾਰਦਾ ਉਹ ਮੇਰੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਤੋਂ ਓਹਲੇ ਹੋ ਗਿਆ।


ਓਬਾਮਾ ਓਬਾਮਾ

ਗੁਰਦੀਪ ਸਿੰਘ
ਭੂਮਿਕਾ-         
ਇਹ ਨਾਟਕ ਓਬਾਮਾ ਦੀ ਭਾਰਤ ਫੇਰੀ ਉਪਰ ਅਧਾਰਤ ਹੈ। ਅੱਜ ਜਦੋਂ ਸਰਮਾਏਦਾਰੀ ਦੇ ਮਾਡਲ ਨੇ ਅਮਰੀਕੀ ਨਿਜ਼ਾਮ ਨੂੰ ਧੋਖਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਤੇ ਉਹ ਲੋਕ ਆਰਥਕ ਮੰਦੀ ਤੇ ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਤਾਂ ਓਬਾਮਾ 300 ਦੇ ਕਰੀਬ ਅਮਰੀਕੀ ਕੰਪਨੀਆਂ ਦੇ ਸੀ ਈ ਓ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਭਾਰਤ ਦੀ ਆਰਥਕ ਰਾਜਧਾਨੀ ਆਇਆ ਤੇ ਅਮਰੀਕੀ ਵਸਤੁਆਂ ਲਈ ਭਾਰਤੀ ਮੰਡੀ ਅੱਗੇ ਹੱਥ ਫੈਲਾਉਂਦਾ ਸੱਭ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਹੈ। ਜ਼ਿਕਰ ਯੋਗ ਹੈ ਕਿ ਅਮਰੀਕੀ ਹਾਕਮਾਂ ਨੇ ਜਦੋਂ ਭਾਰਤ ਨੇ ਵਪਾਰ ਸਮਝੌਤੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣਾ ਚਾਹਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਸੱਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਭਾਰਤੀ ਕਾਨੂੰਨ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਵਿੱਚ ਲੋਕ ਪੱਖੀ ਮੱਦਾਂ ਨੂੰ ਹਟਾਉਣ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਪਿਛਲੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਜੋ ਵੀ ਕਾਨੂੰਨ ਭਾਰਤ ਦੀ ਲੋਕ ਤੰਤਰ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਨੇ ਪਾਸ ਕੀਤੇ ਉਹ ਸਾਰੇ ਦੇ ਸਾਰੇ ਅਮਰੀਕਾ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਹਮਾਇਤੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ ਉਪਰ ਕੀਤੇ।
ਪਾਤਰ-
ਸੂਤਰਧਾਰ 1
ਸੂਤਰਧਾਰ 2
ਓਬਾਮਾ- ਅਮਰੀਕੀ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ
ਅਮਰੀਕੀ ਮਜ਼ਦੂਰ
ਭਾਰਤੀ ਮਜ਼ਦੂਰ

ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਮੁਬਾਰਕਾਂ!


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਭਾਰਤ ਦੇ ਉਦਯੋਗਪਤੀਓ, ਵਧਾਈਆਂ,


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਓਬਾਮਾ ਜੀ ਆਏ ਹਨ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਇਹ ਮਾਮਾ ਜੀ ਨਹੀਂ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਨਾਨੀ ਦੇ ਤੋਹਫੇ ਲੈ ਕੇ ਆਏ ਹੋਣ,


ਸੂਤਰਧਾਰ 1

ਹੈਪੀ ਦੀਵਾਲੀ ਕਹਿਣ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਉਹ ਤਾਂ ਅਮਰੀਕਾ ਵੇਚਣ ਆਏ ਹਨ ਸੁਪਨੇ ਨਹੀਂ।


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਸੁਪਨੇ ਵੀ ਖਰੀਦ ਲੈਂਦੇ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਕਿਉਂ ਕਿ ਸੁਪਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਜਾਨ ਹੁੰਦੀ ਹੈ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਸੁਪਨੇ ਰੀਝਾਂ ਜਗਾਉਂਦੇ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਸੁਪਨੇ ਜੀਣ ਦੀ ਚਾਹ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਸੁਪਨੇ ਤਾਂਘਾਂ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਸੁਪਨੇ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਬੰਦੇ ਵਿੱਚ ਇੰਨਾ ਜਨੂੰਨ ਭਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ,  ਕਿ ਬੰਦਾ ਧਰਤ ਅਸਮਾਨ ਇੱਕ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਪਰ ਜਿਹੜਾ ਝੌਲਾ ਓਬਾਮਾ ਜੀ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਆਏ ਹਨ
ਜਰਾ ਦੇਖੋ ਤਾਂ ਸਹੀ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਕੀ ਹੈ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਜਹਾਜ਼ ਹਨ, ਕਾਰਾਂ ਹਨ, ਮਹਿੰਗੀਆਂ ਵਾਲੀਆਂ
ਟੈਂਕ ਹਨ, ਹੋਰ ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ ਨਿੱਕ- ਸੁੱਕ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਪਰ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਮੁਫ਼ਤ ਥੋੜ੍ਹੇ ਦੇ ਕੇ ਜਾਣਗੇ, ਤੋਹਫੇ ਜਾਂ ਸੁਗਾਤ ਕਰਕੇ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਇਹ ਤਾਂ ਉਹ ਮੁੱਲ ਵੇਚਣ ਆਏ ਹਨ।


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਲੋੜ ਪੈ ਗਈ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਘਰ ਦੀ ਹਾਲਤ ਖਸਤਾ ਹੋ ਗਈ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਅਮੀਰਾਂ ਨੇ ਪੈਸਾ ਲੁੱਟ ਕੇ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਘਰ ਭਰ ਲਏ ਤੇ ਆਪ ਸੱਭ ਕੁਝ ਦੀਵਾਲੀਆ ਹੋਣ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਪੈਸਾ ਕਿਸ ਦਾ ਸੀ?


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਲੋਕਾਂ ਦਾ, ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦਾ
ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਦਾ,


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਕੋਈ ਅਮੀਰ ਬੰਦਾ ਗ਼ਰੀਬ ਹੋਇਆ?


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਨਹੀਂ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਕੋਈ ਧਨਾਢ ਸੜਕ ਉਪਰ ਆਇਆ?


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਨਹੀਂ,


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਨਿਜ਼ਾਮ ਹੀ ਐਸਾ ਹੈ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਲੋਕ ਰੋਟੀ ਮੰਗਦੇ ਹਨ,


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਲੋਕ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਮੰਗਦੇ ਹਨ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਲੋਕ ਦਵਾਈਆਂ ਮੰਗਦੇ ਨੇ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਓਬਾਮਾ ਕੋਲ ਤਾਂ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਇਆ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕਾਲੇ ਕੋਟ ਵਿੱਚ ਹੱਥ ਪਾ ਕੇ ਦਿਖਾਇਆ ਸੀ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਲੋਕਾਂ ਸਮਝਿਆ ਕਿ ਉਸ ਕੋਲ ਝੁਰਲੂ ਹੈ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਜਾਦੂ ਦਾ ਝੁਰਲੂ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਜਦੋਂ ਉਹ ਜਾਦੂ ਦਾ ਝੁਰਲੂ ਫੇਰਨਗੇ ਤਾਂ ਕਰਾਮਾਤ ਹੋ ਜਾਏਗੀ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਅਸਮਾਨ ਉਪਰ ਸੱਤ ਸੂਰਜ ਚੜ੍ਹ ਜਾਣਗੇ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਪਰ ਕੁਝ ਵੀ ਨਾ ਹੋਇਆ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਲੋਕ ਪੁੱਛਦੇ ਨੇ ਝੁਰਲੂ ਦਾ ਜਾਦੂ ਕਿੱਥੇ ਗਿਆ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਪਰ ਝੁਰਲੂ ਤਾਂ ਸੀ ਹੀ ਨਹੀਂ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਉਸ ਨੇ ਤਾਂ ਇੱਕ ਭਰਮ ਜਾਲ ਬੁਣਿਆ ਸੀ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਜਿਵੇਂ ਇੱਥੇ ਸਾਡੇ ਨੇਤਾ ਸਾਨੁੰ ਸੁਪਨੇ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ ਪਰ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਲੋਕ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਉਹ ਲੋਕ ਝੁਰਲੂ ਮੰਗਦੇ ਹਨ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਹੁਣ ਓਬਾਮਾ ਜੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਲਾਰਾ ਲਾ ਕੇ ਆਏ ਹਨ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਮੈਂ ਉਹ ਝੁਰਲੂ ਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਫੜਾਇਆ ਸੀ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਮੈਂ ਭਾਰਤ ਜਾ ਕੇ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਲੱਭ ਕੇ ਲਿਆਉਂਦਾ ਹਾਂ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਭਾਰਤ ਬੜਾ ਵੱਡਾ ਦੇਸ਼ ਹੈ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਉੱਥੇ ਲੋਕ ਬੜੇ ਅਮੀਰ ਹਨ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਬੜਾ ਪੈਸਾ ਹੈ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਉਹ ਦੁਨੀਆ ਦੀ ਵੱਡੀ ਮੰਡੀ ਹੈ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਉੱਥੇ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਬੜੀ ਮੰਗ ਹੈ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਜੋ ਬਣਾਓ ਖਪ ਜਾਂਦਾ ਹੈ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਉੱਥੇ ਅਕਲ ਦੇ ਅੰਨੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਕੋਈ ਸਮਝ ਨਹੀਂ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਚੀਨ ਉਸ ਤੋਂ ਬੜਾ ਕੁਝ ਕਮਾ ਰਿਹਾ ਹੈ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਸਾਡੇ ਅਮਰੀਕਾ ਦਾ ਕਾਨੂੰਨ ਤਾਂ ਸਖ਼ਤ ਹੈ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਬਾਹਰੋਂ ਆਉਣ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਵੀਜ਼ਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਲਾਉਂਦੇ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਫੀਸਾਂ ਵੀ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਦੀਆਂ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਚਿੜੀਆਂ ਵੀ ਰੋਕ ਦਿੱਤੀਆਂ ਹਨ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਹੀ ਚੁਗੋ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਨਹੀਂ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਚਿੜੀ ਵੀ ਆਕੇ ਸਾਡੇ ਘਰੋਂ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਲਿਜਾ ਸਕਦੀ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਪਰ ਦੂਜੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਉਹ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਹੀ ਮੰਨਦੇ ਹਨ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਇਹੀ ਮੌਕਾ ਹੈ ਚਲੋ ਜਾ ਕੇ ਕੁਝ ਚੀਜ਼ਾਂ ਵੇਚ ਆਉਂਦੇ ਹਾਂ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਪਰ ਕਿਹੜੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ?


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਜਿਹਨਾਂ ਦੀ ਹੁਣ ਆਪਾਂ ਨੂੰ ਲੋੜ ਨਹੀਂ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਪੁਰਾਣੇ ਸਾਮਾਨ ਦੀ ਪੰਡ ਬੰਨ ਲਉ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਭਾਰਤੀਆਂ ਨੂੰ ਕੀ ਪਤੈ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਉਹ ਤਾਂ ਅਕਲ ਦੇ ਅੰਨ੍ਹੇ ਹਨ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਉਹ ਬੜਾ ਅਮੀਰ ਦੇਸ਼ ਹੈ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਉੱਥੇ ਬੜੇ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਅਮੀਰ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਉੱਥੇ ਸ਼ੇਅਰ ਬਾਜ਼ਾਰ ਦੀ ਬੜੀ ਗਰਮਾ ਗਰਮੀ ਹੈ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਉੱਥੇ ਵਿਕਾਸ ਦੀ ਦਰ ਅੱਠ ਫੀਸ ਦੀ ਹੈ


ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਅਮਰੀਕਾ ਨਾਲੋਂ ਚਾਰ ਗੁਣਾ ਵੱਧ


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਤੁਸਾਂ ਸੁਣਿਆ ਕਿ ਓਬਾਮਾ ਜੀ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕੀ ਸੁਣਾ ਕੇ ਆਏ ਹਨ?

ਕੋਰਸ ਗੀਤ


ਮੈਂ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਜਾਉਂਗਾ
ਰੋਟੀ ਲੈ ਕੇ ਆਊਂਗਾ
ਵੇਚ ਕੇ ਚੀਜ਼ਾਂ ਆਉਂਗਾ

ਜਾ ਡਮਰੂ ਖੜਕਾਊਂਗਾ
ਪੈਸੇ ਵੱਟ ਲਿਆਊਂਗਾ
ਬਹਿ ਕੇ ਇੱਥੇ ਵੰਡਾਗੇਂ
ਨਾਲੇ ਰਲ ਕੇ ਭੰਡਾਗੇਂ
ਜੋ ਬਚਿਆ ਸੋ ਛੰਡਾਗੇਂ
ਫੇਰ ਤੂੰ ਰੋਟੀ ਖਾਈਂ।
ਅਮਰੀਕੀ ਮਜ਼ਦੂਰ:











ਪਰ ਮੈਂ ਇਸ ਤਰਹਾਂ ਰੋਟੀ ਨਹੀਂ ਖਾ ਸਕਦਾ                              
ਮੈਨੂੰ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਚਾਹੀਦਾ                                                   
ਮੈਨੂੰ ਘਰ ਚਾਹੀਦਾ                                                                  
ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬਚਿੱਆਂ ਲਈ ਸਕੂਲ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ                         
ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਬੀਮਾਰੀ ਲਈ ਦਵਾਈਆਂ ਤੇ ਇਲਾਜ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ।          
ਮੈਂ ਅੱਕ ਗਿਆ ਹਾਂ ਨੌਕਰੀਆਂ ਤੋਂ ਜਵਾਬ ਸੁਣ ਸੁਣ ਕੇ                    
ਅੱਜ ਇੱਥੇ ਕੱਲ ਉੱਥੇ                                                     
ਮੇਰਾ ਕੋਈ ਪੱਕਾ ਟਿਕਾਣਾ ਨਹੀਂ                                          
ਮੈਂ ਮਹੀਨੇ ਵਿੱਚ ਚਾਰ ਵਾਰੀ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿੱਚ ਨਿਕਲਦਾ ਹਾਂ     
ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੀ ਮਰਜ਼ੀ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ                              
ਮੇਰੀ ਮਰਜ਼ੀ ਦਾ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ                                      
ਮੇਰੇ ਬੱਚੇ ...
ਓਬਾਮਾ:


ਕੀ ਹੋਇਆ ਤੇਰੇ ਬਚਿੱਆਂ ਨੂੰ, ਚੰਗੇ ਭਲੇ ਤਾਂ ਹਨ, ਤੇਰੀ ਕੋਈ ਚਿੰਤਾ                
ਨਹੀਂ,    ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਰਹੀ ਹੈ ਨਾ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਜੇਬ ਖਰਚ, ਉਹ ਤੇਰੇ                
ਉਪਰ ਤਾਂ ਨਿਰਭਰ ਨਹੀਂ
ਅਮਰੀਕੀ ਮਜ਼ਦੂਰ:





ਜੇਬ ਖਰਚ ਤਾਂ ਮਿਲ ਰਿਹਾ ਹੈ                                             
ਪਰ ਸੇਧ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਰਹੀ                                                
ਉਹ ਅਵਾਰਾ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ, ਬੇਲਿਹਾਜ਼, ਬਦਮਿਜ਼ਾਜ਼                       
ਨਿੱਕੀਆਂ ਨਿੱਕੀਆ ਹੀ ਉਹ ਮਾਂਵਾਂ ਬਣ ਰਹੀਆਂ ਹਨ                    
ਕਈ ਕਈ ਦਿਨ ਉਹ ਘਰ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀਆਂ                                     
ਸ਼ਰਾਬ, ਤਮਾਕੂ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਹੋਰ ਕੀ ਕੀ ਉਹ ਕਿੰਨੇ ਨਸ਼ੇ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ
ਓਬਾਮਾ
ਇਹ ਝੂਠ ਹੈ। ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਸਵਰਗ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ
ਅਮਰੀਕੀ ਮਜ਼ਦੂਰ:

ਓਬਾਮਾ:
ਮੈਂ ਤੰਗ ਆ ਗਿਆ ਹਾਂ                                                    
ਇਸ ਨੂੰ ਸਵਰਗ ਕਹਿ ਕਹਿ ਕੇ ਇਹਦੇ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਹੈ ਹਾਲੇ?
ਅਮਰੀਕੀ ਮਜ਼ਦੂਰ:

ਇਸ ਨੂੰ ਸਵਰਗ ਕਹਿੰਦਿਆਂ ਸ਼ਰਮ ਆਉਂਦੀ ਹੈ                         
ਹੁਣ ਮੈਂ ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰ ਹਾਂ
ਓਬਾਮਾ:

ਪਰ ਇਹ ਸੱਭ ਕੁਝ ਤੁਹਾਡੇ ਕਰਕੇ ਹੋਇਆ।                                       
ਤੁਸੀਂ ਖੁਦ ਹੀ ਇਸ ਸੱਭ ਕੁਝ ਦੇ ਜਿੰਮੇਵਾਰ ਹੋ
ਅਮਰੀਕੀ ਮਜ਼ਦੁਰ:
ਮੇਰਾ ਕੀ ਕਸੂਰ ਹੈ?
ਓਬਾਮਾ:






ਕਸੂਰ? ਤੂੰ ਕਸੂਰ ਪੁੱਛਦੈਂ                                                           
ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਕਰਜ਼ਾ ਲੈ ਕੇ ਮੋੜਿਆ?                                                  
ਨਹੀਂ ਨਾ?                                                                           
ਸਾਰੇ ਬੈਂਕ ਡੁੱਬ ਗਏ                                                                 
ਫਾਈਨਾਂਸ ਕੰਪਨੀਆਂ ਦਿਵਾਲੀਆ ਹੋ ਗਈਆਂ
ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਪੈਸਾ ਡੁੱਬ ਗਿਆ                                                         
ਕਾਰਖਾਨੇ ਬੰਦ ਹੋ ਗਏ
ਅਮਰੀਕੀ ਮਜ਼ਦੁਰ:




ਪਰ ਹਜ਼ੂਰ ਮੈਂ ਕਿਵੇਂ ਕਰਜ਼ਾ ਮੋੜਦਾ
ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਇੰਨੇ ਪੈਸੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਨ                                                  
ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਆਪਣਾ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਮਸਾਂ ਚਲਦਾ ਸੀ                                        
ਜੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਪੈਸਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ                                                         
ਮੈਂ ਕਰਜ਼ਾ ਲੈਂਦਾ ਹੀ ਕਿਓਂ?
ਅਮਰੀਕੀ ਮਜ਼ਦੁਰ


ਨਾਲੇ ਉਧਾਰ ਤਾਂ ਬੰਦਾ ਉਦੋਂ ਹੀ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ                                               
ਉਸ ਕੋਲ ਆਪਣੇ ਪੈਸੇ ਨਾ ਹੋਣ                                                     
ਤੇ ਆਪਣੇ ਪੈਸੇ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਕਦੇ ਵੀ ਨਾ ਹੋਏ
ਓਬਾਮਾ:
ਨਹੀਂ ਇਹ ਗੱਲ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਸਾਰਾ ਦੋਸ਼ ਤੇਰਾ ਹੈ
ਅਮਰੀਕੀ ਮਜ਼ਦੁਰ



ਨਹੀਂ ਇਹ ਦੋਸ਼ ਮੇਰਾ ਨਹੀਂ                                                                   
ਇਹ ਦੋਸ਼ ਤਾਂ ਉਸ ਨਿਜ਼ਾਮ ਦਾ ਹੈ                                                  
ਜਿਸ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਤੁਸੀਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਹਾਂ ਸ਼ਕਤੀ ਅਖਵਾਉਣ ਦਾ ਦੰਭ  
ਕਰਦੇ ਰਹੇ
ਅਮਰੀਕੀ ਮਜ਼ਦੁਰ







ਸੂਤਰਧਾਰ 1:



ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵੱਡਾ ਦਿਖਾਉਣ ਲਈ                                             
ਤੁਸੀਂ ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕਾ ਨੂੰ ਇੱਕ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਬਣਾ ਕੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ   
ਵੱਡੀਆਂ ਕੰਪਨੀਆ ਦਾ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ                                                
ਕਦੇ ਦੁਨੀਆ ਨੂੰ ਬੰਬ ਵੇਚੇ                                                          
ਕਦੇ ਹਥਿਆਰ                                                                      
ਕਦੇ ਅੱਗ                                                                           
ਕਦੇ ਨਫਰਤ                                                                        
ਕਿਤੇ ਨਾ ਕਿਤੇ ਤੁਸਾਂ ਅੱਗ ਲਾਈ ਹੀ ਰੱਖੀ
ਦੋ ਸਕੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਚੈਨ ਨਾਲ ਨਾ ਬਹਿਣ ਦਿੱਤਾ                          
ਜੇ ਕਿਤੇ ਅੱਗ ਲੱਗ ਵੀ ਗਈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਬੁਝਣ ਨਾ ਦਿੱਤਾ                         
ਆਪਣੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਵੇਚਣ ਲਈ                                                     
ਕਦੇ ਤੁਸਾਂ ਹਥਿਆਰਾਂ ਨਾਲ ਡਰਾਇਆ
ਕਦੇ ਤਕਨੌਲੋਜੀ ਨਾਲ                                                               
ਕਦੇ ਝੂਠੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਬਣਾ ਕੇ
ਹੋਰ ਤਾਂ ਹੋਰ ਤੁਸਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ                                                      
ਗਰਕ ਜਾਣ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣਾ ਸੁਣਾ ਕੇ ਹੀ ਡਰਾ ਕੇ ਰੱਖਿਆ।
ਸੂਤਰਧਾਰ 1:


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:    
ਸਾਨੂੰ ਵਾਤਾਵਰਨ ਸਾਫ਼ ਰਖਣ ਦੀ ਨਸੀਹਤ ਦੇ ਕੇ ਆਪ                                      
ਆਪ ਇੱਕ ਬੰਦੇ ਲਈ ਤੁਸਾਂ ਅਫ਼ਗਾਨਿਸਤਾਨ ਦੀਆ ਪਹਾੜੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਇਰਾਕ ਦੇ
ਰੇਗਿਸਤਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਏਨੀ ਅੱਗ ਉਗਲੀ ਕਿ ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਧੁਆਂਖੀ ਗਈ
ਇਹ ਸੱਭ ਕਲ੍ਹ ਦੀਆਂ ਹੀ ਤੇ ਗੱਲਾਂ ਹਨ। ਏਨੀ ਜਲਦੀ ਭੁੱਲ ਗਏ ਹੋ     
ਓਬਾਮਾ:


ਓਬਾਮਾ:

ਪਰ ਇਹ ਸੱਭ ਕੁਝ ਤਾਂ ਅਸਾਂ ਆਤੰਕ ਖਤਮ ਕਰਨ ਲਈ ਕੀਤਾ ਸੀ।             
ਓਸਾਮਾ ਆਤੰਕਵਾਦੀ ਸੀ                                                          
ਤੇ ਉਹ ਇਰਾਕ ਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਉਹ ਵੀ,
ਗਿਆਰਾਂ ਸਤੰਬਰ ਦੀ ਘਟਨਾ ਤਾਂ ਤੁਸਾਂ ਦੇਖੀ ਹੋਵੇਗੀ                               
ਦੁਨੀਆਂ ਜਾਣਦੀ ਹੈ ਭੁੱਲੀ ਥੋੜ੍ਹੇ ਹੈ
ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਹਾਂ ਉਹ ਉਹ ਸੱਭ ਕੁਝ ਜਾਣਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਤੁਸੀਂ ਅਪਣੇ ਚੈਨਲਾਂ ਰਾਹੀਂ  
ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਹੋ
ਸੂਤਰਧਾਰ 2:
ਪਰ ਉਹ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਆਤੰਕਵਾਦੀ ਹੋ
ਸੂਤਰਧਾਰ 1:


ਤੁਸੀਂ ਤਕਨੌਲੋਜੀ ਦਾ ਆਤੰਕ ਫਲਾਉਂਦੇ ਹੋ                                         
ਤੁਸੀਂ ਗ਼ਲਤ ਦਾਅਵੇ ਕਰਕੇ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀਆਂ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀਆਂ ਕਰਦੇ ਹੋ           
ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਸੰਜਮ ਵਰਤਣ ਦੀ ਸਲਾਹ ਦਿੰਦੇ ਹੋ
ਸੂਤਰਧਾਰ 1:



ਆਪ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਮਹਿਲਾਂ ਮਹਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ                                  
ਵਿਸ਼ਾਲ ਭਵਨਾ ਦੇ ਮਾਲਕ ਹੋ                                                       
ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਸੰਜਮ ਦੀ ਸਲਾਹ ਦਿੰਦੇ ਹੋ                                                 
ਥੋੜ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰਨ ਦੀ ਸਲਾਹ ਦਿੰਦੇ ਹੋ।
ਸੂਤਰਧਾਰ 2:


ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਪਰ ਹੁਣ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ                                                     
ਲੋਕ ਜਾਗ ਪਏ ਹਨ                                                                 
ਲੋਕ ਜਾਗ ਰਹੇ ਹਨ
ਤੁਹਾਡਾ ਭਰਮ ਜਾਲ ਟੁੱਟ ਰਿਹਾ ਹੈ                                                  
ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਜਾਗ ਪਏ ਹਾਂ
ਸੂਤਰਧਾਰ 1:

ਸੂਤਰਧਾਰ 2:

ਕੋਰਸ ਗੀਤ









ਓਬਾਮਾ ਜੀ ਅਸੀਂ ਜਾਗ ਪਏ ਹਾਂ                                                   
ਤੇ ਸਾਡਾ ਇਹ ਸੁਨੇਹਾ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਦੇ ਦੇਣਾ
ਉੱਥੋਂ ਦੇ ਕਾਮਿਆਂ ਮਜ਼ਦੁਰਾਂ ਨੂੰ ਦੇਣਾ                                                                  
ਕਿ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਹਾਂ
ਓਏ ਭਟਕੇ ਹੋਏ ਜਵਾਨੋ                                                             
ਬਾਹਰ ਜਾਵਣ ਦੀ ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਹੀਂ                                                 
ਸਾਡੇ ਘਰੇ ਬੜਾ ਰੁਜ਼ਗਾਰ                                                           
ਕਿਸੇ ਵੀ ਕੰਮ ਕਾਰ ਦੀ ਥੋੜ੍ਹ ਨਹੀਂ।                                                
ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਮਾਲਕ                                                      
ਐਵੇਂ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਨਾ ਬਰਬਾਦ ਕਰੋ                                                   
ਤੁਹਾਡੇ ਘਰੇ ਬੜਾ ਰੁਜ਼ਗਾਰ                                                         
ਬੜਾ ਕੰਮ ਕਾਰ                                                                     
ਤੁਸੀਂ ਸਰਦਾਰ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਦਾਰ                                                       
ਹੁਣ ਆਬਾਦ ਕਰੋ।
(31,  S A S Nagar, Jalandhar.) Phone: 9878961218